من اینجا بس دلم تنگست و
هر سازی که می بینم بدآهنگ ست
بیا ره توشه برداریم
قدم در راه بی برگشت بگذاریم
ببینیم آسمان هرکجا آیا همین رنگست؟
پ.ن۱. شاید هیچ وقت به خوبی الان حال اخوان و موقع سرودن این شعر درک نکرده بودم!
پ.ن۲. همیشه همه چیز رو به همین خوبی و قشنگی می نویسه!