آمد نوبهار

آمد نوبهار طی شد هجر یار                           مطرب نی بزن، ساقی می بیار 

باز آ ای رمیده بخت من                                 بوسی ده دل مرا مشکن
تا از آن لبان مِی گونت                                  مِی نوشم به جای خون خوردن
خوش بود در پای لاله پرکنی هر دم پیاله           ناله تا به کی...خندان لب شو همچون جام می 

چون بهار عشرت و طرب                                باشدش خزانِ غم به پی
بر سر چمن بزن قدم                                     مِی بزن به بانگ چنگ و نی
آمد نوبهار طی شد هجر یار                            مطرب نی بزن، ساقی می بیار 

 

 خوب بسلامتی و مبارکی یک سال دیگر هم گذشت با تمام فراز و فرودهایش، با تمام غمها و شادیهایش، با تمام ملایمات و ناملایماتش، با تمام جنگها و دعواهایش و بی آنکه منتظر گرفتن اذن خروجش از طرف ما باشد! گذشت، وحشی و آزاد! به سرعت چشم بر هم زدنی، بی آنکه رخصتت دهد حتی حسش کنی، لمسش کنی و قدرش را بدانی، نه حتی مجالت داد تا درک کنی این ثانیه های پرارزشی که تند و تند از پس هم می گذرند عمر گرانقدر تواند که آرام و بی صدا می روند؛ و تو آرام و شاد نظاره می کنی این عبور را به شوق آمدن اوقات و روزهای بهتر و زیباتر؛ امید که در سال جدید هر روزش برایت حاوی لحظات و اوقات خوش باشد.

یاران پیشاپیش فرا رسیدن بهار 1390 را به یکایکتان تبریک عرض نموده و از ایزد منان برایتان سالی سرشار از خیر و برکت آرزومندم.