شب یلدا ...

امشب
( اول بسم الله پارازیت ... چون فردا شب ... شب یلداست و چون من فردا از صبح میرم بیرون و معلوم نیست کی بیام و چون حتما میخوام شب یلدام و باهات قسمت کنم... امشب حرفای فرداشبم و بهت میزنم ... میخوای یه کار دیگه کن ... الان پستم و نخون بجاش فردا بخون که افعال نوشته ام درست از آب در بیادیا نه الان بخون حرفام ولی فکر کن که امشب شب یلداست نه فردا شب )

                                           *****************
فرداشب
باورت میشه؟ یک سال دیگه هم گذشت !!! بی اجازه و خودسر هم گذشت ... باورت میشه امشب ... شب یلداست؟ ! طولانی ترین و بلندترین شب سال (پارازیت ... اینجا رو ترجمه کردم برا اونایی که نمیدونند شب یلدا کی است ) پارسال برات دعا کردم زیباترین ... خاطره انگیزترین ... نی نای نای ترین و پر آجیل ترین شب یلدا رو داشته باشی . نمیدونم داشتی یا نه... نمیدونم یلدای گذشته بهت خوش گذشت یا شد اندازه ئ یه هلو و گیر کرد تو گلوت... ولی امسال فقط اینها رو برات دعا نمیکنم ... امسال میخوام دعا کنم : زیباترین شب یلدا رو داشته باشی...آمین. پر ستاره ترین شب یلدا رو داشته باشی... آمین. نی نای نای ترین شب یلدا  رو داشته باشی ... بازم آمین ... ولی بی خیالترین شب یلدا... راحت ترین شب یلدا ... سالمترین شب یلدا رو داشته باشی ...آمین. پارسال یادم رفت دعا کنم کنار عزیزانت هستی قدرشون و بدون و لحظه لحظه ئ کنار اونها بودن و تو ذهنت حک کن و بخاطر داشته باش. یادم رفت بگم وقتی قرص ماه کامل کامله از ته دل از خدا بخواه این لحظات زیبا رو برات زیاد ندونه و بازم تکرارشون کنه ( اگرم که پارسال بد ترین شب یادات بود بهش بگو : تو اصلا روت شد این شب یلدارو به من زهر کنی؟! نه خدایی روت شد؟! اگه امسال هم مث پارسال کنی از حالا گفته باشم آبروحیثیت هر چی خدای خوبه میبری ...یعنی خودت نبری من آبروت و میبرم )(پارازیت ... یه وقت بهت برنخوره بزنی ناکارم کنیا ... اینا این گردن من از مو باریکتر ... شوخلوخ تپریدم...ولی جون مدیرمون راست گفتما ) پارسال نگفتم ولی امسال میگم ... همه ئ نگفته های پارسال و گفته های امسال دعای خیر منند برای تو (فکر نکنیا ...همچین دعام میگیره که نگو ... همش هم بخاطر این لحن نرم انگیز... روح انگیز...عقش انگیز و ملاطفت انگیز یا آمیزمه که با خدا دارم ... به جون خودم نه مدیرمون)
راستی یه چیزی ... امشب میرم کنسرت عصار ...  دلت بشوژه !!!
الهی که دلت با هرچی که خودت دوست داری شاد بشه و حسابی خوش بگذرونی امشب...
 
              ***  شب یلدای خوبی داشته باشی  ***

این عکسه هم مثلا شب یلداست نه کریسمس !!!

...

نمیشه ... میدونم ... ولی ... چی میشد اگه میشد !!!
                         
************
تا حالا فکرشو کردی که نویسنده های بزرگ چه جور بزرگ شدند؟ نه ... یعنی منظورم اینه که چطور یه نویسنده ی بزرگ شدند؟ فکر کنم اولش می رفتند تو عالم هپروت یا خلسه... بعدش خدا یواشکی یه چیزایی دم گوششون میگفته و اونا فورا از عالم هپروت نه ببخشید خلسه بیرون میومدند و ... ویـــــــــــــــــــــــــــــــــــــژ .... در سیم ثانیه حرفای دم گوشی خدا روپیاده میکنند رو کاغذ ... ولی من همینجوردرعجبم که پس چرا منی که سالی به ۱۲ ماه در عالم هپروت سیر میکنم خدا هیچی دم گوشم نمیگه !!! یا للعجب !!!
****                             
یه روز جمعه ئ دیگه چندین ساعته که شروع شده ... چندین ساعته که یه جمعه داره از جمعه های عمر من کم میشه ...چندین ساعت دیگه این جمعه هم مث بقیه ئ جمعه ها تموم میشه ... یه جمعه مث جمعه های دیگه ...جمعه وجمعه ها همه مث همند ولی یه چیز درشون متفاوته  و اون منم. مثلا ۳۰۰۰ جمعه قبل از این جمعه ... من یه من دیگه بودم کوچکتر ... بی خیالتر ... راحت تر و خیلی تر تر دیگه ... ولی الان من یه من بزرگتر ... پر دغدغه تر ... ناراحت تر وخیلی تر تر دیگه ام!!!
**********
خوب بسلامتی ... مبارکه ... دوباره چاق شدم ... باید دوباره یه رژیمی چیزی بگیرم وگر نه اگه همینجوری بخواد پیش بره سال دیگه  اینموقع احتمالا من دیگه منفجر شدم ... باید رژیم بگیرم !!! باید ولی نمیگیرم ... فعلا تا اطلاع ثانوی از رژیم و مانکن شدن خبری نیست !!!
***
اینم همینجوری برای اونایی که امروز تولدشونه :
با هفت تا آسمون پر از گلهای یاس و میخک
با صد تا دریا پر عشق و اشتیاق و پولک
یه قلب عاشق با یه حس بیقرار و کوچک
فقط میخواد بهت بگه :
                                        تولدت مبارک
***
اگر خان لباس نو بپوشد همه میگویند مبارکه... اما اگر  فقیر بپوشد همه میگویند : از کجا آورده ای؟!
ضرب المثل چینی

من ... زندگی ... جاده ...

سرم و بالا میگیرم و نگاه می کنم ... بازم تو راه همیشگی ام ,  جاده یی باریک و طولانی , تک و توک اطراف جاده درختهای چنار نه چندان بلند و پر برگی قرار دارند . در انتها, جائیکه بنظر آخر جاده میاد  کوهی ستبر و استوار قد برافراشته وپر صلابت ایستاده ; تو گوئی که می خواهد به پیشباز مسافر جاده بیاید و خیر مقدمی عرض کند . جاده,  راه زندگیم است ,  گاهی صاف و هموار است و گاهی خاکی و پردست انداز , درختهای لخت و عور کنار جاده  دوستهای امین و بنظر وفادار زندگیم هستند که قراره تو این مسیر همراه وکمکم باشند و تنهام نذارند ولی نه باهام هم مسیرند , نه میوه یی دارند برای رفع گرسنگی و نه برگی دارند برای ساعتی زیر سایه شان نشستن و آرمیدن ... و بالاخره کوه هم مصائب و مشکلات زندگیم است که هر چی جلوتر میرم پیش رویم بزرگ و بزرگتر می شوند و من پیش رویشان حقیر و ... نه! حقیر نیستم ,  فقط گاهی از دیدن کوهی به این بزرگی احساس ضعف میکنم , به درختی باریک و خشک شده تکیه میدهم  تا کم خستگی در کنم ,  سرم و میگیرم بالا و ... چشمم به آسمون میفته , آبیست وزیبا, اونقدر آبی و زیبا که به آدم احساس آرامش و امنیت میده , انگار که بخواهد دلگرمیم بده که نترس ! من هستم ,  من اینجام , کمکت میکنم , از این کوه قلدر و قلچماق میترسی ؟ اینکه ترسی نداره ,  کوه و باید فتح کرد نکه ازش ترسید , درسته  بزرگه , وسیعه, پر قدرت و بلنده ولی من , هم از اون بزرگترم هم پر قدرت تر هم رفیع تر, بمحض اینکه اراده کنی  دستت و میگیرم ومیکشمت بالا , با خودم فکر می کنم آسمون وبه چی تشبیه کنم, آها فهمیدم ! آسمون تویی! تویی که مهربونی , تویی که همیشه و همه جا همراهمی , بین تمام آفریده هات فقط آسمونه که مثل تو همه جا هست, همه جا یکی و یه رنگه, درست مثل خودت که با همه یکی و یه رنگی ,  با همه  مهربونی ,  با همه روراستی و خالص . پشت سر و نگاه میکنم هنوز نصف راه وهم نرفتم ,  بیشترش مونده ,  پاهام و نگاه میکنم خسته اند ولی پرتوان, با این حال نیاز به نگرانی نیست; آسمون بالا سرم هست , خودش گفت هر وقت خواستم دستم ومیگیره ومبرتم بالا...  یه نفس عمیق میکشم وبه راهم ادامه میدهم .
به فواصل مختلف  تک و توک درختهای کنار جاده جوانه یی زدند و گه گاه برگهای اندکی درآوردند ولی باز هم تا به سایه وبر برسند خیلی مونده ; نگاهم و ازشون برمیگردونم و دوباره معطوف جاده میکنم ... کی قراره این سفر به پایان برسه ؟ نمیدونم . نکنه میانه ئ راه خسته تر بشم ؟ نه ! زمان حرکت قرار بریدن نداشتیم ! تازه, وسط بر بیابون دیگه راه برگشت ندارم ,  باید برم ,  انقدر برم و برم تا بالاخره به جایی برسم که کوه و فتح کردم و  دیگه بجای دیدن کوه ستبر و سیاه و قدر روبروم ... افقی روشن و زیبا پیش رویم باشه ,  ولی باید حواسم و جمع کنم, اونایی که پیش از من این راه وطی کردند می گفتند این راه خیلی خطرناکه ,  سر راه ممکنه به مار وعقرب که همون رفیق حسود ونارفیقه بربخورم ,  میگفتند نباید به چشمشون نگاه کنم فقط باید آروم و متین وبا احتیاط از کنارشون رد بشوم,ها ! یه چیز دیگه هم می گفتند, می گفتند طی سفر به چندین و چند دوراهی بدون هیچ نشونی از راه درست ,  برمیخورم. میگفتند در این مواقع باید چشمام و ببندم ,  چند لحظه تمرکز کنم و برگردم به درونم, راه درست ونشونم میده ,  فقط باید بهش ایمان کامل داشته باشم و باورش کنم ,  باقیش دیگه حله . میگویند تو این راه خیلیهای دیگر هم همسفرم هستند ولی نه من اونها را میبینم و نه اونها من و میبینند  ولی همه با هم همسفریم . جالبه, مگه نه ؟ عجب راهیه راه زندگی ,  عجب راهیه !
نمیدونم چرا یاد این شعر سایه افتادم :
زین بیابان گذری نیست سواران را لیک
دل ما خوش به فریبیست , غبارا تو بمان
یا این شعر که نمیدونم از کی است :
و من مسافرم ای بادهای همواره
مرا به وسعت تشکیل برگها ببرید
(پارازیت ... البته منکه نفهمیدم منظور شاعر از این شعر چی بوده ... اگه تو فهمیدی به منم بگو )
این یکی وهم الان پیداش کردم ... بخونش خوشگله :
در طریق عشق ,  خار از پا کشیدن مشکل است
ریشه در دل می کند, خاری که از پا می رود
اینم یه تیکه از اخوان :
هی فلانی !
با توام
زندگی شاید همین باشد.

...

یاد  تو کنم ,  دلم  رمیدن  گیرد
                          خونابه ز دیده ام چکیدن گیرد
هر جا خبر دوست رسیدن گیرد
                          بیچاره دلم ز خود رمیدن گیرد
                                 ***
هان ای دل خسته وقت مرهم آمد
                         خوش خوش نفسی بزن که آن دم آمد
یاری که از او کار شود یاران را
                         در  صورت  آدمی   ...   به عالم  آمد
                                ***
چون دیده برفت ,  توتیای تو چه  سود؟
                        چون دل همه گشت خون, وفای تو چه سود؟
چون جان و جگر سوخت تمام از غم تو
                        آنگه ,  سخنان   جانفزای   تو  چه   سود   ؟
                   
                                                                                     حضرت مولانا

وای چه هوایی ... الده همونچه خودش میدونی ... سرد ... ملس ... شوژناک ...مامان ...با ده دقیقه قدم زدن تو این هوا بسرعت قندیل میبندی ...ولی من یه وز سرد این باد و به صد تا شرر داغ و گدازنده ی تابستون نمیدم...دلم میخواد وقتی هوا اینجوریه فقط فکرای خوب خوب بکنم ...یه آهنگ ملایم هم بذارم و بعدش هی بنویسم و بنویسم  و لذت ببرم ...خودم با خودم خلو ت کنم و به خاطرات خوب گذشته و لحظات زیبای آینده فکر کنم ... خیلی از تصمیمهای مهم و دوست دارم فقط تو این هوا بگیرم و خلاصه خیلی چیزای دیگه ...ووووییی یخ کردم ... به قول طرف چه شوژی میاد ...آخ جون
                                                 ***
گفت هر چیزی را زکاتی است و زکات عقل, اندوه طویل است.
                                                                                 فیض عیاض
(پارازیت ... من مبینم همش اندوهگینم ...نگو عقل زیاده ...)
                                                 ***
دور حوض آبی وسط باغ چهار تا درخت انار بود , اما فقط سه تا از آنها میوه میداد . پدر بزرگ فکری کرد و به مادربزرگ گفت: فردا صبح صدایت میزنم بیا پیش درخت , من میگم میخواهم درخت را ببرم چون به بار و برش امیدی نیست, شما ضمانت کن که درخت را نبرم و بگو سال بعد حتما میوه میدهد.
فردا مادربزرگ ضامن درخت شد و سال بعد درخت حتی بیش از سه درخت دیگه انار داد.
                                                 ***
یک سال پیش چنین روزی
چنین روز دلفروزی
این وب بلاگ دنیا اومد...
                                       ***  تولدش مبارک  ***

سلام

بازم هوا برام بهشتی شده ... قدم زدن تو این هوا... رویایی... چه میچسبه با دوستات و اونایی که دوستشون داری بری کافی شاپ و یه فنجون نسکافه یی ... کاپوچینویی یا هر نوشیدنی گرم دیگه ییی بخوری ... شایدم هوای گرم کافی شاپ وسوسه ات کرد که یه بستنی سرد و خوشمزه بخوری  و آی کیف کنی ... آی کیف کنی ...بعدش دسته جمعی برید بیرون و قدمی بزنید... یه  خرده یخ کنید شایدم منجمد بشید ولی بازم از رو نرید هی برید و برید ... به قیافه ئ یخ کرده و لپای گلی هم بخندید و یه قیافه ئ شیش در چهار برا عابرایی که با تعجب به خل بازیهای شما نگاه میکنن ...بگیرید  و بعد به صورت مات و مبهوتشون بخندید... قراره یه امروز و خودت نباشی ... دوباره بچه بشی ... دوباره رها و بی پروا بشی ... فارغ از هر چی غم و غصه ومشکلات ... به خودت بپردازی ... دوباره خاطرات خوب گذشته را برا خودت زنده کنی و پیش خودت بگی یادش بخیر پارسال ...یادش بخیر پیار سال ... پس پیار سال ... یادش بخیر همه ئ این سالهای از عمر من رفته و کسر شده ... مهم نیست فردا چی میشه ... مهم نیست فردا بهترین دوستت از تنهایی در میاد و راهش و ازت جدا میکنه ... مهم نیست نامزدش یه ساعت دیگه مث خروس بی محل بالا سرتون نازل میشه ... مهم اینه که الان باهمید ... الان دارید از این لحظات لذت میبرید ...مهم الانه ... این لحظه ... این دقیقه ... ثانیه ... دم و آنه ... مهم تویی و حس خوب و دلچسبی که داری... مهم دوستته که خوشحال وسبکبال کنارت قدم میزنه ... مهم این گروهیه که بینشونی ... نمیدونی فردا و فرداهای دیگه چی میشه ... قراره هر کدوم در چه راهی قدم بردارید ... پس دم و غنیمت بشمر وتا میتونی از این لحظات لذت ببر ...فردا رو به فردا بسپر ...برگرد به حال... دارید قدم زنون خیابون ولیعصر و بسمت میدون ونک سر پایینی طی میکنید که از اونجا پخش وپلا بشید و نخود نخود هر کی رود خانه ئ خود ....مردم و نگاه میکنید ... به بچه جقلای تازه مثلا عاشق شده نگاه میکنید و از حرکات عیب غریبشون خنده تون میگیره ... به چشم غره ئ زن چادری به شلوار جینگیل من ... به پاشنه ئ کفش مهشاد که وسط پل گیر کرده ....به بهاره که ادای نغمه را در میاره ... به آدرس دادن تینا ... به موهای سیخ سیخیه مدیرمون که بعد از کاشته شدن مث جوجه تیغی  دراومدن ... میخندید ... می خندید و خستگی این چند وقت و از تنتون درمیارید ...بعدش به عذر و بهونه هایی که برا کاراتون میارید بیشتر میخندید : خوب کاری کردم اینو پوشیدم ...خوب رنگش ابر و بادیه که باشه ... من دوستش دارم ...به جون تو یادم نبود کفشم پاشنه بلنده ! نکه همش اسپورت میپوشم ... خوب اگه میگفتم اکباتان آژانسیه نمی برد باید میگفتم آزادی که ببره ... خلاصه انقدر میخندی که الان که اون خنده ها تموم میشه ... گریه ات گرفته که چرا اینقدر زود گذشت ... کاش هوا تاریک نشده بود وبازم میتونستید از لحظات لذت ببرید... کاش...
امروز روز خوبی بود... نه؟
هـــــــــــــی ... بلندشم برم بخوابم که فردا روز بزرگیه عقد کنون نغمه است ... ای روزگار ....