...
چشمان خسته ام
در ظلمت سکوت
در ازدحام اشک
در تلخی دروغ
در انزوای عشق
در پاکی غروب
در سردی زوال
در سرخی قلوب
در سبزی بهار
در انتظار توست
روح شکسته ام
در سایه ی درخت
آن تک درخت پیر
کو مانده سر به زیر ؛
در سوگ همرهان
آن همرهان که در
گوری بخفته اند
گرمای زندگی
با خود ببرده اند ؛
در سوز عاشقان
آن عاشقان که در
تکرار لحظه ها
هر لحظه بیشتر
در خود بمرده اند ؛
در انتظار توست
من آن مسافرم
آن خسته از دروغ
آن خسته از فریب
آن کس که خود هنوز
حتی نفهمیده است
از بهر چه بزیست ؛
یا بهر چه بدید ؛
یا بهر چه کشید ؛
یا بهر چه بمرد ؛
اما دل غمین
در انتظار توست
آری !
دراین زمان
در بهت لحظه ها
تنها ز انزوا
دلخسته از سکوت
در انتظار تو
آرام و بی صدا
بنشسته ام کنون
آیا رهایی هست
زین انتظار سخت ؟
تا کی جفا کشم ؟
حتی ز سایه ها
این سایه های درد
این دردها که در
جانم نشسته اند .
حتی هوا و خاک
باران و باد و رود
هر جا رسیده اند
روح و تن مرا
آزرده کرده اند .
در انتظارتم
پاییز هم گذشت
برگرد با بهار
چشمم به راه توست .
ای غربت خیال
جانم به لب رسید
پس کی تو می رسی ؟
اشک ستاره ریخت
اما نیامدی
ظلمت فرو کشید
اما نیامدی
شب مرد از سکوت
اما نیامدی
وقتم به سر رسید
اما نیامدی
من مرده ام کنون
روییده از خاکم
صدها شقایق ؛ لیک
حتی پی گورم
هرگز نیامدی
ای نرگس خموش
آرام گیر که تو
حتی پس مرگت
هرگز نیارمی ... .
نمیدونم این شعر از کی است ...
HAPPY NEW YEAR
سال نو میلادی هم اومد ... اونقدر سریع اومد و گذشت که من تا اومدم بخودم بیام دیدم چند روزی از گذرش میگذره و من هنوز به یک نفر هم تبریک نگفتم ... دوستام همه تبریک گفتند ... لینکای خوشگل خوشگل فرستادند و... ولی من هیچ کاری نکردم ...خوب تقصیر از من نیست ... به هر حال منم مشکلات خودم ودارم ... مثل 6 میلیارد آدم دیگه ... در هر صورت الان تبریکم و میگم ( ماهی و هر وقت از آب بگیری ...
)
در ابتدای سال نومیلادی ... از خدامی خوام گره ئ مشکلات همه رو باز کنه ... به اونایی که مریض و بیمارند عیدونه ... سلامتی هدیه کنه ... دل غم دار ها رو شاد کنه ... خنده را از لبهای شاد دلان پاک نکنه ... تو این سال جدید هیچ کودکی وبی پدر مادر و حامی نکنه ... خدایا نمیدونم داریم به کجا میریم ...سکان زندگی از دستمو در رفته ... دوباره بگیرش دست خودت و هدایتمون کن ...الهی ! مهر و محبت گذشته رو به دلهامون برگردون ... اگه خونه ها ...خیابونها ... همه جا سرد و تاریکه ... دیگه این دل کوچیکمون و سرد و تاریکش نکن ... به جایی که بر نمیخوره ... یه ذره از اون نور و گرمایی که تو وجودته بهمون بده که خیلی محتاجشیم ... یه نمور هم سر کیسه را شل کن و اونایی که فقیر و ندارند ... غنی و دارا کن...
سال خوب و پر برکتی داشته باشی
...
الان از اون وقتهاست که نمیدونم چی بگم ولی یه عالم حرف دارم , نمیدونم چیه ولی دلم بدجور هوسش و کرده , نمیدونم کی ولی دلم براش خیلی تنگه , نمیدونم چرا ولی خیلی غم دارم , نمیدونم کی ولی منتظرم اون روز برسه , نمیدونم چطوری ولی دلم میخواد برم یه جای دیگه , نمیدونم میشه یا ... ولی کاشکی بشه , نمیدونم ولی ...
***
چنانت دوست می دارم
که گر روزی فراق افتد
تو صبر از من توانی کرد و
من...صبر از تو نتوانم
***
دوشنبه شب رفتم کنسرت عصار . ضد حــــــــــــــالی بخوردم ... ضد حــــــــــــــالی بخوردم ; از راه دور و چپ و چوله و پر ترافیک و خطرناکش نمیگم 
از سالن کوچیک با امکانات کمش , از صندلیهای پلاستیکی لق لقوش نمیگم ( دیگه از قدیم میگند : هر که طاووس خواهد پای لزرش هم میشینه!!!
) ولی اصلا اون چیزی نبود که انتظارش و داشتم
کنسرت پارسالش خیلی زیبا بود ... خیلی گیرا و دلچسب بود ...خیلی , خیلی بود ... اما امسال 
من نمیدونی آخه چرا این جناب عصار (جناب و با فتحه بخون) چرا اینجورچی(اینجورکی) آهنج خوند
مجه اون آهنج یچی از ما داره به اون یچی دروگ میجه چش بود چه این عصار اونی نخوندی؟
یا اون یچی آهنجش ... شچار ( شکار) یا اوی یچی ... اشتباه بود ... همش از این آهنجای خشن دامبولی دیمبول خوند 
منو میجی؟ گر (قر) تو چمرم , یه هلو هم تو جلوم جیر چرد( تو گلوم گیر کرد) آخه ای عصار ... ای علی رضا ! تو هـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــم؟! تو چه پارسال من کنسرتشو دیدی ... تو دیجه چرا ؟! 
خوب بالام یه نسترنی , سپیده یی, بهاره یی , سچینه دای گیزیی چیزی میخوندی دلمون وا میشد ...بی ذوگ ضد حال 
با اون فوادت چه همش از اول تا آخر هی چلش و تکون داد ولی یه دونه آهنج گری نزد ... اصلا تو ری هم وتو میکنم!!!