جوانمردا!

این شعرها را چون آینه دان !

آخر ، دانی که آینه را صورتی نیست ، در خود.

اما هرکه نگه کند،

صورت خود تواند دیدن

همچنین می دان که شعر را ،

در خود ،

هیچ معنایی نیست !

اما هر کسی، از او،

آن تواند دیدن که نقد روزگار و کمال کار اوست

و اگر گویی‚

 ”شعر را معنی آن است که قائلش خواست

و دیگران  معنی دیگر

وضع می کنند از خود “

این  همچنان است که کسی گوید :

”صورت آینه ،

صورت روی صیقلی یی است که اول آن صورت  نموده “

و این معنی را تحقیق و غموضی هست که اگر در شرح آن

آویزم ، از مقصودم بازمانم

 

عین القضات همدانی



(پارازیت...قابل توجه مخالفان شعر....)