...

گویا باز درآسمان نیلگون خبرهایی است ...
قلب تپنده ئ آسمان به غرش در می آید و آذرخش می زند.
ابرهایی که در سوز و گداز خورشید سوزان به سر می بردند , بغض در گلویشان گیر می کند , سپس به گریه ...
وجود آسمان نیلگون مالامال از ابرهای تیره , پوشانده می شود.
به کجا پناه برم؟ به کدامین جا؟ زمین ها همه به آب سرشته اند...از پل های شکسته ئ قلبم گذری می کنم و به یک سو پناه می برم , اما ... آدی انگار من اسیر این مخمصه ام !
کم کم نور از ستیغ کوه بلند به چشمانم راه می یابد . آن نور ...  نور خدایی و روشنایی حقیقی است ... رد پای نور را دنبال میکنم تا راهی به سوی هستی ام بجویم. او آنجاست !
                                                                نوشته ئ : مهرناز زهتاب ور
               
                                                 ********
تمام لحظه ها را یکی یکی گشته ام اما ... نمی دانم کفش های کودکی ام را کجا جا گذاشته ام ...امروز به دنبال خاطرات فردا  و فردا به دنبال امروز ....
                                         نوشته ئ : سمیه احمدی
                                **********************
دوباره همه چی داره خوب میشه ... مث قبل ... به همون خوبی شایدم بهتر شایدم خیلی بهتر....ایندفعه قرصهام و پوست کندم و سر ساعت خوردم ...به نظر میرسه اثرشون و کردن ...دیگه مث قبل یهو همه ئ غمهای عالم هجوم نمیارند به قلبم ... دیگه نمیذارم ...یعنی اگه بخوام بذارم  هجوم بیارند باز کلی از کار و زندگی می افتم ...هرچند که دیگه وقت سر خاروندن ندارم چه برسه به اینکه بشینم و  به افکار مالیخولیایی فکر کنم ...نه وقتش و دارم نه حوصله اش و ... دیگه تموم شد ! 
                                           ***********
اینم از اختتامیه :
گفته بودم چو بیایی غم دل با تو بگویم
چه بگویم که غم از دل برود چون تو بیایی
(پارازیت ... دست خودم نیست هوا که خنک میشه من همه غم و غصه هام یادم میره )